Havirzów

Historia
Hawierzów (cz. Havířov ) położony jest w granicach historycznego regionu Śląska Cieszyńskiego, na tzw. Zaolziu, ok. 10 km na zachód od granicy polsko-czeskiej, na drodze z Cieszyna do Ostrawy. Od strony północnej sąsiaduje z Pietwałdem, Orłową (z Łazami) i Karwiną (z Dołami), na wschodzie z Suchą Górną, Olbrachcicami i Cierlickiem, na południu z Błędowicami Górnymi a na zachodzie z Szonowem .Miasto powstało w latach 50. XX wieku jako „sypialnia” dla Zagłębia Ostrawsko-Karwińskiego,  jest zespołem urbanistycznym w stylu socrealistycznym.  Zbudowano go od podstaw na terenie kilku starszych wsi.Pierwsze wzmianki o osadach na terenie dzisiejszego Hawierzowa sięgają początków XIV wieku, kiedy to w spisie dziesięcin biskupstwa wrocławskiego z około 1305 roku wspomina się Szonów (Schönhof) oraz Suchą Górną i Dolną. W dokumentach z 1335 roku spotykamy zapis o Błędowicach, a w 1438 roku po raz pierwszy wzmiankowany jest Szumbark. Przez następne kilkaset lat, aż do połowy XX wieku, nie działo się tu nic, co zasługiwałoby na większą uwagę. Nawet po zakończeniu II wojny światowej nic nie wskazywało, że na obszarze tych kilku śląskocieszyńskich wsi powstanie wkrótce miasto. Miejscowa ludność utrzymywała się głównie z rolnictwa.

Rozwijający się po wojnie w okolicach Ostrawy przemysł górniczy i hutniczy spowodował ogromne zapotrzebowanie na siłę roboczą. Odbudowa przemysłu ciężkiego zależała w dużej mierze od pozyskania znacznej liczby pracowników, a decydującym o tym czynnikiem była możliwość otrzymania mieszkania. Dlatego też w 1947 rozpoczęto budowę pierwszych osiedli górniczych na terenie Szumbarku, które w następnych latach rozrosło się również na obszar ówczesnego Szonowa, Suchej Średniej ale najdalej w głąb Błędowic Dolnych. Teren, na którym miało powstać nowe miasto, leżał na granicy trzech gmin Szonów, Datynie Dolne . W ciągu kilku następnych lat nastąpił znaczny rozwój urbanistyczny wspomnianych terenów, a dnia 4 grudnia 1955 decyzją rządu czechosłowackiego ogłoszono powstanie nowego miasta – Haviřova (Hawierzowa).  Nazwę wybrano w trakcie otwartego konkursu z wielu, często niewiarygodnych i karkołomnych językowo propozycji, np. Bezručov, Gottwaldův Hornikov, Stalin, czy Budosociokolektivov. Nazwę „Hawierzów” można wolno przetłumaczyć jako „miasto górników” („haviř” po czesku to po prostu górnik; w gwarze cieszyńskiej górnik to „hawiyrz”). Charakter „miasta socjalistycznego” oraz szybkość rozbudowy określiły charakter Hawierzowa jako miasta sypialni, a także miejsca wypoczynku, posiadającego m.in. kina i domy kultury.  Do dnia dzisiejszego charakter miasta odpowiada założeniom jego twórców, gdyż znaczna część mieszkańców codziennie wyjeżdża do pracy poza Hawierzów. W porównaniu do okolicznych miast jest on uznawany za miejsce o najlepszych warunkach mieszkaniowych, posiadające stosunkowo czyste środowisko i dobre zaplecze wypoczynkowe. Jednak w związku z postępującym upadkiem przemysłu ciężkiego w Zagłębiu Hawierzów systematycznie pustoszeje.