Szonów / Šenov

Historia

Szonów (cz. Šenov, dawniej również Šonov, niem. Schönhof) –  położone jest nad rzeką Łucyną, ok. 9 km na południowy-wschód od centrum Ostrawy i 6 km na wschód od Ostrawicy, w granicach historycznego Śląska Cieszyńskiego. Miejscowość po raz pierwszy wzmiankowana jako Sonow w dokumencie Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis, który datuje się na ok. 1305 rok.Założona na przełomie XV i XVI wieku parafia św. Mikołaja Biskupa i Wyznawcy w połowie XV wieku liczyła 105 osób. Według dokumentów wizytacyjnych biskupstwa wrocławskiego z 1679 roku miejscowi parafianie posługiwali się językiem morawskim (concio Moravica) natomiast w 1847 nabożeństwa i śpiewy oraz nauczanie religii prowadzono w języku polskim.Po podziale Śląska Cieszyńskiego miejscowość znalazła się w granicach Czechosłowacji. Podczas II wojny światowej Szonów został wchłonięty do III Rzeszy, a 3 maja 1945 zdobyty przez wojska Armii Czerwonej.Pod koniec lat 40. XX wieku na wschodnim skraju Szonowa zaczęto budować nowe socrealistyczne osiedle robotnicze. 18 grudnia 1955 z miejscowości wydzielono 61 hektarów na poczet nowopowstałego miasta Hawierzowa. Sam Szonów prawa miejskie otrzymał w 1998 roku.

Szonów / Šenov