Strumień

Pierwsze wzmianki Strumieniu/mapa/ pojawiły się w XIII w. jako wieś początkowo należał do ziemi pszczyńskiej następnie trafiał najpierw do księstwa raciborskiego . Po raz pierwszy wieś Strumień wzmiankowana została w 1407. Następnie stał się własnością niejakiego Sobka z Kornic (1430-1446) i Machna Ogrozieńskiego (1450-1480). W 1480 księstwo pszczyńskie zostaje nabyte przez Kazimierza II – księcia cieszyńskiego, ten podarował je swojemu marszałkowi Mikołajowi Brodeckiemu, który był w jego posiadaniu do swojej śmierci w 1518. Za jego panowania dotychczasowa wieś otrzymała prawa miejskie (1482) oraz podstawowe prawa i przywileje (1491) zatwierdzone przez Władysława Jagiellończyka w 1503, co pozwoliło na używanie pieczęci i herbu Strumień i stał się prowincjonalnym miastem Księstwa Cieszyńskiego, w którym organizowane były cotygodniowe targi, oraz dwa razy do roku jarmark. Dostał też zezwolenie na budowę murów obronnych, których nigdy nie zrealizował. Dzięki położeniu na skrzyżowaniu szlaków handlowych: z Krakowa do Moraw i z Raciborza do Bielska miasto nieustannie rozwijało się. Dodatkowo w okolicznych miejscowościach hodowano duże ilości ryb (pierwszy staw rybny w Strumieniu powstał w 1416 roku), które sprzedawane były nawet do Wrocławia i Krakowa. Natomiast w samym mieście licznie osiedlali się rzemieślnicy.Rozwój miasta został częściowo zahamowany przez klęski żywiołowe jak pożar w 1572 , odbudowa trwała 30 lat. W 1623 miasto dopada zaraza, później liczne powodzie (1678 do 1680), w 1688 kolejny wielki pożar . Brzemienne w skutkach były także wojna trzydziestoletnia i prześladowania luteran za czasów Habsburgów. W XVIII wieku nastały wojny śląskie, które poza oczywistymi stratami materialnymi spowodowały też oddzielenie Śląska Cieszyńskiego od Górnego Śląska granicą państwową, przez co przestały też istnieć dotychczasowe szlaki handlowe. W 1793 miasto znów nękane było przez pożar. Warto jednak zaznaczyć, że mimo tylu klęsk, liczba ludności wciąż wzrastała, w 1790 liczyła 1300 mieszkańców. A pod koniec XVIII wieku zaczęto budowę wielu murowanych budynków. Jednak przez protesty mieszkańców w połowie XIX wieku władze miasta nie zgodziły się na budowę Kolei Północnej, co nie polepszyło sytuacji prowincjonalności miasteczka. W okresie międzywojennym Strumień, jako miasto polskie, był jednym z najbiedniejszych miast województwa śląskiego. Sytuacji nie zmieniło wybudowanie tartaku ani rozbudowanie cegielni. Podczas II wojny światowej wokół miasta trwały jedne z najbardziej zażartych walk pomiędzy Armią Czerwoną a Wehrmachtem na Śląsku. Zniszczenia podczas II wojny światowej były na tyle wielkie (85% zniszczeń), iż podważano sensowność odbudowy miasta. Po wojnie starano się zmienić sytuację ekonomiczną w mieście, jednak budowa zbiornika Jeziora Goczałkowickiego podwyższyła wymagania wobec gospodarki ściekowej nowo tworzonych fabryk, które przez to zaniechały umiejscawiania swoich placówek w mieście. Strumień jest gminą typowo rolniczo-turystyczną. Największe znaczenie ma tutaj uprawa roślin okopowych, zbóż oraz rzepaku. Istnieje na tym terenie ponad 900 gospodarstw rolniczych. Wysoce rozwinięte rolnictwo, nowoczesne gospodarstwa oraz intensyfikacja produkcji rolniczej powoduje to że strumieńskie gospodarstwa dostarczają płodów wysokiej jakości.Strumień jest jednym z najmniejszych miast województwa śląskiego. Liczące 3600 mieszkańców miasto jest lokalnym ośrodkiem przemysłowym. Na terenie miasta i gminy rozwija się głównie rolnictwo i turystyka, związana z bliskością ośrodków turystycznych Beskidów, oraz przebiegiem ważnych szlaków drogowych.Wraz z sąsiednią gminą Chybie, Strumień jest jednym z największych ośrodków hodowli karpia i pstrąga w Polsce.